Nagbalot ka't sininup ang iyong mga dalahin sa 'yung pangingibang-bansaAt mabibigat ang mga paang humakbang patungo sa paliparan ng MaynilaSimbigat ng dala mong mga maleta ang damdaming pilit na pinapahupaNg mga pangarap at pagpupunyaging igapang ang kabuhayan sa malayong bansaTinahak mo ang mga landas na walang tiyak na paroroonanAt taas noong ikinukubli ang kaba sa dibdib at kalamnanTanggapin kabayan ang bukod tanging katotohananNa nandito kas sa ibang bansa upang kumayod at magsapalaran!Unang araw sa trabaho ikaw ay natulala sa 'yong nasilayan at naramdamanDahil ngayon mo lang napagtanto at naintindihan ng lubusanNa ang mawalay sa mga mahal sa buhay ay walang kaparis na paitLalo na't isiping bakit kaya kailangang lumayo't magpakasakit?Tinimpi ang pait na dulot ng halos walang katapusang paghihirapNg katawang pagal sa pagkayod upang ang kabuhayang pilit na hinahanapAy makamit ng lubusan sa kabila ng masakit na pagtanggapSa katotohanang ika'y nalulumbay sa iniwang bayang pinapangarap!Tahan na kabayan at silayan ang bukang liwayway sa dakong silanganAt ikalat ang paningin sa maaliwalas na kapaligiran ng bansang kinahantungan!Marami ka pang taong gugugulin upang ang kabuhayang itinataguyod ng lubusanAy makamit kapalit ng dugo't pawis ng walang kaparis na sakripisyo ng katawan!Binansagan ka ngang bayani, kabayan, ito kaya'y may katotohanan?Bayani bang masasabi ang halos walang hanggang paghihirap ng lubusan?Ang kakarampot na kinikita'y hinahati sa ibat-ibang "bills" na babayaranAt ang natirang pera'y di na halos makabili ng pagkain para sa hapag-kainan!Sa hirap ng buhay kabayan ay halos wala ng iba pang paraanKundi tanggapin ang katotohanang ang pagpapakasakit ng 'yong katawanAy dili iba't patunay sa walang hanggang pagmamahal sa 'yong inang bayan!Na ang tanging hangad ay itaguyod ang kinabukasan ng mga anak ng bayan!This poem is writen to give a real picture of how it feels to leave one's own native land and descend to a foreign country.
Manny
Ika - 17 ng Setyembre 2008
No comments:
Post a Comment